می روی و در بیراهه ی خیانت گم میشوی

می روی و هر قدمت آفتی است و هر نگاهم شکایتیست

هراس بر وجودم چنگ می زند

مرغ شوم بر ویرانه ها می خواند

سیاهی جان می گیرد

و سایه چرکین خیانت تمامی سطح آبی قلبم را می پوشاند

باتلاق رذالتها تو را می بلعد و تو نیز تمامی روشنی ها را

ومن تنهاتر از هر غروب دیگری دست بر تن خاک می کشم

و بنگر بر زبانه های آتش درونم که به کبریت تو جان گرفت و جانم سوزاند. .

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: